Abdurrahman Öksüz Hoca Efendiyi KS,23 yıl önce tanıdım,hiç boş konuştuğunu görmedim,
ilk zamanlar irşad edici kıssalar anlatırdı,dertlerimize göre teselli verir,dua ederdi.
Sonraları konuşmayı azalttı,sorulan sorulara kısa cevaplar verirdi,son üç senesinde daha da az konuştu,zaruret ve sünnetin dışında hiç konuşmadı.Ziyaretçilerine nereli olduklarını sorardı,eskiden o beldeden tanıdığı varsa onlardan bahis açardı,hayret ederdim,sanki müslümanların kütükleri ondaydı.
Sahib-i tertib olanları ismen bilirdi.Sonraları sükutunu arttırdı.Derdi olanların derdini dinler,dua ederdi.Sonra da evladım ben aciz bir kulum,İnşaAllah meselen halolur derdi,mesele çok kısa sürede hal olsa da insanlar o duanın bereketinden olduğunu tahmin edemezler,tesadüf herhalde derlerdi.
Kendini çok gizlerdi,şöhreti sevmezdi.Zamanın A. Geylanisiydi,milletin burnunun dibinde kimseye fark ettirmeden yaşadı.Rabbinin onu,onun Rabbini bilmesi yetmez miydi?Yıllar geçip gaflet perdesi cemiyetin üzerinden kalkınca kabri yol olacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.